هفتم آبان‌ماه را به عنوان روز کورش بزرگ در تقویم رسمی کشور ثبت کنید
تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۰۷۱۴۹
در این نامه که به امضای باستان‌شناسان و تاریخ‌پژوهانی چون علیرضا جعفری‌زند، مهدی فراشیانی، علی علی‌بابایی درمنی، میرمهرداد میرسنجری، عطاءالله عبدی، رضا ستاری، احمدعلی اسدی و پروین پورمجیدیان رسیده است پس از «درود و احترام و آرزوی تندرستی» آمده است: «پیرو سخنان جنابعالی در گفت‌وگو با رسانه‌ها در خصوص راه‌اندازی کارگروه علمی و اجرایی برای مشخص کردن یک روز به عنوان روز کورش بزرگ و ثبت در تقویم ملی و اعلام این نظر از جانب شما که هیچ‌گونه سند تاریخی در خصوص هفتم آبان ماه و روز کوروش بزرگ وجود ندارد و نامگذاری این روز از جانب معاندان و به خصوص سلطنت‌طلبان انجام شده است، ذکر چند نکته را ضروری می‌دانیم».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در دنباله‌ی نامه آورده شده است: «همان‌گونه که جنابعالی نیز تأکید کرده‌اید، موضوع شاهنشاهِ بنیادگذار سلسله‌ی هخامنشی، که اندیشمندان دنیا او را با نام "Cyrus the Great" (کورش بزرگ) می‌شناسند، از گروهک‌های سیاسی و معاند جداست و در صورت مدیریت درست توسط مردم و مسئولان، نه تنها امکان استفاده ابزاری از این روز به دست فرصت‌طلبان نخواهد افتاد، بلکه گرامیداشت این روز می‌تواند نقشی مؤثر در ایجاد وحدت ملی و همبستگی همه‌ی ایرانیان و دستیابی به توسعه‌ی گردشگری در استان فارس داشته باشد».
در بخشی دیگر از این نامه آمده است: «با توجه به مستندات تاریخی برای هفتم آبان ماه به عنوان روز کورش بزرگ ــ که در ادامه به آن اشاره خواهد شد ــ و همچنین سابقه‌ی دست‌کم دوازده ساله‌ی گرامیداشت این روز توسط گروه‌های مختلف مردم و مراجع علمی و فرهنگی، که بسیار فراتر از سوء‌استفاده‌های اخیر گروه‌های سیاسی خارج‌نشین است، به نظر می‌رسد که انتخاب روزی جایگزین به جای هفتم آبان‌ماه بدون توجه به سوابق و مستندات و خواست مردم، صرفاً به‌خاطر مقابله با اقدامات ضد امنیتیِ گروهی معدود، در عمل می‌تواند باعث دو قطبی‌شدن جامعه و افزایش تنش‌ها در این روز شود».
در نامه‌ی باستان‌شناسان و تاریخ‌پژوهان در خصوص مستندات علمی ـ گاهشماری برای روز هفتم آبان ماه به عنوان روز کورش بزرگ این‌گونه توضیح داده شده است: در کتیبه‌ی بابلی معروف به «گاه‌نگار نبو ـ نائید» با قدمت بیش از ۲۵۰۰ سال، که اکنون در موزه‌ی بریتانیا نگهداری می‌شود، شرح گوشه‌هایی از به قدرت رسیدن کورش بزرگ و پیروزی سریع وی بر بابل، زمان ورود کورش به بابل و رویدادهای چند ماه از سالِ به تخت نشستنِ او ثبت شده است. به‌گواهی این کتیبه در روز سوم از ماه اَرخسمنو (طبق سال‌نامه‌ی بابلی برابر با ۲۹ اکتبر / هفتم آبان) سال ۵۳۹ پیش از میلاد، کوروش بزرگ پس از آزادسازی بابل به آن شهر رفت و مردمان با آغوش باز او را پذیرفتند؛ «در ماه اَرَخسمنو (= ماه هشتم)، روز سوم (= هفتم آبان‌ماه) کوروش به بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر او (= زیر پای او) گسترده شد. حالت "آشتی" در شهر برقرار شد. کورش شادباش‌ها به همه شهرها در (سرزمین) بابل فرستاد...» (برگرفته از متن ترجمه‌ی «گاه‌نگار نبو ـ نائید»، در: کتاب «فرمان کورش بزرگ»، برگردان دکتر [استاد] عبدالمجید ارفعی، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران ـ 1389).
در تأییدِ علمیِ برگردانِ تاریخ گاه‌نگار یادشده نیز در نامه آورده شده است: «دکتر احمد بیرشک، ریاضی‌دان، تقویم‌نگار، و پژوهشگر تاریخ علم در کتاب «گاهشماری ایرانی»، درباره تطبیق ماه‌های گاهشماری بابلی با هخامنشی، به انطباق علمی و باستان‌شناسی «آرخاسمنو»، هشتمین ماه از گاهشماری بابلی، با «وَرکَزَنَه»، هشتمین ماه از گاهشماری هخامنشی، برابر با آبان‌ماه تأکید می‌کند. همچنین برای محاسبه‌ی زمان دقیق و تطبیق روز سوم از ماه اَرَخسمنو (= ماه هشتم) از گاهشماری بابلی با روز ٢٩ اکتبر سال ٥٣٩ پیش از میلاد در گاهشماری میلادی، دکتر ریچارد آنتونی پارکر باستان‌شناس، در کتاب «گاه‌نگاری بابلی» جدول تطبیقی و مبدل رویدادهای گاه‌نگاری بابلی با گاهشماری میلادی را ارائه نموده است که نسخه‌ی دیجیتالی آن در اینترنت برای همگان قابل دسترس است. بر پایه‌ی این مستندات غیرقابل انکار و قطعی، زمان دقیق روز صدور منشور کورش بزرگ، روز سوم از ماه اَرخسمنو (طبق سال‌نامه‌ی بابلی) برابر با ۲۹ اکتبر/ هفتم آبان‌ماه از سال ۵۳۹ پیش از میلاد است و این روز مستندترین و دقیق‌ترین مناسبت تاریخی برای نامگذاری به عنوان «روز کورش بزرگ» است».
باستان‌شناسان و تاریخ‌پژوهان در پایان نامه‌ی خویش خواستار آن شده‌اند که: «لذا انتظار می‌رود که اعضای محترم آن کارگروه، ضمن در نظر گرفتن مصالح ملی، با پایبندی به اصول علمی در تثبیت و ثبت روز هفتم آبان‌ماه به عنوان روز کورش بزرگ در تقویم رسمی کشور کوشا باشند».
این نامه جهت آگاهی و اقدامات مقتضی به وزیر کشور و استاندار فارس رونوشت شده است.
امضاکنندگان این نامه عبارت هستند از: علیرضا جعفری زند (دکترای باستان‌شناسی و عضو هیأت‌علمی دانشگاه)، مهدی فراشیانی (عضو هیات علمی دانشگاه ملی تحقیقاتی سنت‌پترزبورگ روسیه و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ)، علی بابایی‌درمنی (دکترای تاریخ، دانشگاه تهران)، میرمهرداد میرسنجری (دکترای تخصصی، استادیار دانشگاه و پژوهشگر فرهنگی و ژئوپلتیک)، عطاءالله عبدی (دکترای جغرافیای سیاسی وعضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی تهران)، رضا ستاری (دانشیار زبان و ادبیات دانشگاه مازندران)، دکتر احمدعلی اسدی (دکترای باستان شناسی و مدرس دانشگاه‌های هنر شیراز و مرودشت)، پروین پورمجیدیان (باستان‌شناس و دکترای فرهنگ و زبان‌های باستانی و هیأت‌علمی دانشگاه ورامین)، رقیه سلطانی (دکترای باستان‌شناسی)، نرگس علائی‌بخش (پژوهشگر و دانشجوی دکتری باستان‌شناسی)، زاگرس زند (دانش‌آموخته‌ی ایران‌شناسی و تاریخ ایران باستان و مدرس تاریخ دانشگاه)، شادی فروغی (کارشناس ارشد فرهنگ و زبان‌های باستانی و هیأت‌علمی دانشگاه شیخ بهایی اصفهان)، منظم حقیقت (کارشناس ارشد باستان‌شناسی)، رحمت الله سلیمانی‌فارسانی (باستان‌شناس و دبیر پیشین اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویان باستان‌شناسی دانشگاه‌های کشور)، رضا نیکپور (دانش‌آموخته‌ی تاریخ و مدیرعامل انجمن ایلام‌شناسی ایران)، نوشین پورراد (مدرس پیشین تاریخ در مدرسه عالی جهانگردی دانشگاه علامه طباطبایی)، علی برهانی رارانی (پژوهشگر باستان‌شناسی)، سورنا فیروزی (پژوهشگر باستان‌شناسی و پژوهشگر تاریخ ایران) و سوسن چراغی (پژوهشگر حقوق میراث فرهنگی و محیط‌زیست).
گفتنی است، در پیِ برخی شعارها در گردهمایی بزرگ هفتمِ آبانِ سال گذشته‌ی دوستدارانِ تاریخ و فرهنگ ایران در پاسارگاد و در جهت مقابله با تبلیغاتِ شماری رسانه‌های معاند در خارج از کشور، چند ماه پیش کارگروه علمی و اجرایی بزرگداشت روز کوروش در استانداری فارس به ریاست هادی پژوهش‌جهرمی، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعیِ آن استانداری شکل گرفت.
منبع: خبرگزاری برنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۰۷۱۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خدشه‌دار شدن استقلال دانشگاه؛ «دخالت‌ها در دانشگاه زیاد شده است»
دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه گفت: «متاسفانه دخالت‌های دولت در دانشگاه زیاد شده است، حتی اختیارات وزارت علوم کاهش پیدا کرده طوری‌که به‌نظر می‌رسد این وزارت کشور است که به دانشگاه دستور می‌دهد. مثلاً همین محدودیت‌های ایجاد شده و مسائل امنیتی که بر دانشگاه‌ها حاکم شده از طرف وزارت کشور و شورای امنیت کشور است، در این وضعیت می‌شود گفت وزارت علوم هیچ نقشی ندارد.»
به گزارش خبرآنلاین، دانشگاه حال و روز خوبی ندارد، استادان دانشگاه هم همین‌طور، موضوع اخراج اساتید مرداد ماه سال گذشته بود که در رسانه‌ها دست به دست شد، هر روز یک استاد اعلام می‌کرد که یا از دانشگاه اخراج شده یا اینکه با او قطع همکاری کرده‌اند، مسئله‌ای که تا آخرین روزهای سال ۱۴۰۲ هم ادامه داشت و منجر به برگزاری مناظره میان رئیس دانشگاه تهران و استادان اخراجی از این دانشگاه شد.
حالا کارن ابری‌نیا، دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه می‌گوید: «سال ۱۴۰۲ برای دانشگاه سال خوبی نبود و برای اساتید انواع و اقسام محدودیت‌ها و محرومیت‌ها ایجاد شد. این محدودیت‌ها شامل حدود ۲۰۰ استاد دانشگاه شده است و نزدیک به ۲۵ استاد از دانشگاه اخراج شدند.»
متن کامل گفت‌وگو با دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه در ادامه آمده است.
وضعیت استادان دانشگاه را در سال ۱۴۰۲ چه‌طور بررسی می‌کنید؟
سال ۱۴۰۲ برای دانشگاه سال خوبی نبود و برای اساتید انواع و اقسام محدودیت‌ها و محرومیت‌ها ایجاد شد.
چه محدودیت‌هایی برای استادان ایجاد شد؟
انواع مختلف دارد، این محدودیت‌ها شامل استادانی شد که در واکنش به حوادث سال ۱۴۰۱ بیانیه امضا کردند یا اعلام موضع کردند، مثلاً با تبدیل وضعیت آن‌ها از حالت پیمانی به رسمی‌آزمایشی و بعد وضعیت رسمی موافقت نکردند یا مراحل تغییر وضعیت آن‌ها را متوقف کردند. یا در موردی دیگر برای ترفیع سالانه استادان مشکل ایجاد کردند، یا ارتقا برخی استادان از دانشیاری به استادی را متوقف کردند. در این میان برخی استادان اخراج شدند و برخی دیگر هم علیرغم اینکه اخراج نشدند اما حقوق آن‌ها قطع شد.
چه تعداد استاد از دانشگاه‌ها اخراج شدند؟
انواع محدودیت‌ها شامل حدود ۲۰۰ استاد دانشگاه شده است و نزدیک به ۲۵ استاد از دانشگاه اخراج شدند.
همه این محدودیت‌ها به دلیل اعلام موضع درباره حوادث سال ۱۴۰۱ بود؟
بله، اما برخی هم به‌خاطر فعالیت صنفی در کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران بود، برخی دانشگاه‌ها با فعالیت صنفی استادان مخالفت کردند درصورتی‌که این کانون از وزارت کشور مجوز فعالیت دارد.
این محدودیت‌ها چه آسیبی به نهاد دانشگاه وارد می‌کند؟
دانشگاه نهاد علم است و باید مستقل باشد، علم باید آزادی و استقلال داشته باشد، مثلاً اعضای هیات علمی بتوانند درباره مسائل علمی و دانشگاه خودشان تصمیم بگیرند و اینکه چگونه محیط علمی را اداره کنند. بنابراین آسیب جدی آن حذف استقلال از دانشگاه است.
به‌طور مشخص استقلال دانشگاه چه‌طور نقض شده است؟
متاسفانه دخالت‌های دولت در دانشگاه زیاد شده است، حتی اختیارات وزارت علوم کاهش پیدا کرده طوری‌که به‌نظر می‌رسد این وزارت کشور است که به دانشگاه دستور می‌دهد. مثلاً همین محدودیت‌های ایجاد شده و مسائل امنیتی که بر دانشگاه‌ها حاکم شده از طرف وزارت کشور و شورای امنیت کشور است، در این وضعیت می‌شود گفت وزارت علوم هیچ نقشی ندارد. فراتر از وزارت کشور نهادهای متعددی داریم که درباره دانشگاه تصمیم‌گیری می‌کنند و نقش وزارت علوم بسیار کمرنگ شده است.
نظرتان درباره ایده مهاجرت و مهاجرت استادان و دانشجویان چیست؟
اقداماتی که گفتم جوانان را نا امید می‌کند، آن‌هم استادان جوانی که با علاقه به کشورشان برگشتند و عضو هیات علمی شدند، درحالی‌که می‌توانستند در خارج از کشور بمانند.
این گروه در ایران با محدودیت و امر و نهی مواجه شدند، حتی برخی دانشگاه‌ها به استادان گفتند کسانی‌که درباره حوادث سال ۱۴۰۱ بیانه‌ای امضا کردند اگر می‌خواهند به‌کارشان ادامه دهند باید توبه نامه امضا کنند و اظهار پشیمانی کنند، در این شرایط استاد جوان نا امید می‌شود آن‌هم در وضعیتی که درآمد مناسب ندارد، با حقوقی که به یک استادیار می‌دهند نمی‌تواند یک خانه در تهران اجاره کند؛ درآمد استادان دانشگاه در ایران حتی قابل مقایسه با درآمد استادان در کشورهای همسایه نیست، خوب معلوم است اگر استادی در ایران محدودیت‌های زیادی دارد و درآمد کافی هم ندارد به‌فکر مهاجرت می‌افتد، آن‌هم نه به کشورهای اروپایی و آمریکا بلکه به‌همین کشورهای اطراف ایران. برای انجام کار علمی شما نباید دغدغه و پریشانی داشته باشید درحالی‌که دغدغه وضعیت اقتصادی و معیشتی، وضعیت دانشگاه و فرهنگ، وضعیت سیاست همگی بر روی دوش استاد دانشگاه افتاده است.
به‌نظرتان دانشگاهیان چقدر باید در مسائل سیاسی ورود کنند؟
اتفاقا من هم موافق نیستم دانشگاه سیاسی شود، اما به این معنی نیست که نسبت به همه مسائل بی‌تفاوت باشد. در خارج از ایران هم همه استادان غیر سیاسی هستند اما در همین جریان فلسطین و اسرائیل خیلی‌های‌شان اظهار نظر کردند و از منظر حقوق بشر گفتند اقدامات اسرائیل جنایت است، حتی به‌همین دلیل یکی از استادان مجبور به استعفا شد. نباید به استاد دانشگاه گفت تو حق اظهار نظر نداری، اگر گمان می‌کنند با امر و نهی بیشتر می‌توانند اوضاع را کنترل کنند باید گفت اینطور نیست، با این اقدامات نارضایتی‌ها بیشتر می‌شود و کمک می‌کند تا تعهد افراد به نظام کمتر شود.
با نشانه‌هایی که دریافت می‌کنید وضعیت دانشگاه در آینده چه‌طور خواهد بود؟
من شخصاً به نهاد دانشگاه امیدوار هستم و گمان می‌کنم بالاخره دانشگاه با عملکرد خودش می‌تواند موجب اصلاح در جامعه شود. ما شاهد هستیم وقتی دانشجو و استاد یک مدتی در محیط دانشگاه قرار می‌گیرند آن آزاد اندیشی و افکار مستقل خودشان را پیدا می‌کنند و به فرهنگ غنی کشورشان متکی می‌شوند طوری‌که دیگر حاضر نیستند هر ایده‌ای را بپذیرند.
اصولاً دانشگاه جایی هست که نقد می‌کند و با پشتوانه علمی هر حرفی را به سادگی نمی‌پذیرد، با این ایده من به دانشگاه امیدوار هستم، اگرچه این روزها استقلال دانشگاه خدشه‌دار شده اما در دراز مدت نمی‌شود دانشگاه را تحت سیطره قرار داد و آزادی آن را گرفت، اتفاقاً مردم ما به دانشگاه از هرجای دیگری بیشتر امید دارند. متاسفانه این روزها رویکرد کارشناسی، تخصصی و علمی کنار گذاشته شده اما بالاخره مجبور خواهند شد این رویکرد ضد کارشناسی را اصلاح کنند و به کار تخصصی روی بیاورند، به همین دلیل دانشگاه در آینده نقش موثرتری در کشور دارد.
دستگیری ۴ متهم اصلی پرونده مفقودی یسنا کودک کلاله‌ای